utpote

ut-pŏtĕ, adv., as namely, namely, as being, as, seeing that, inasmuch as, since (rare but class.; cf. quippe); introducing an explanation.

1.

Usually with a pron. rel.:

satis nequam sum, utpote qui hodie inceperim amare,

Plaut. Rud. 2, 5, 5:

ea nos, utpote qui nihil contemnere soleamus, non pertimescebamus,

Cic. Att. 2, 24, 4 B. and K. (al. solemus): Lucius quidem frater [p. 1948] ejus, utpote qui peregre depugnarit, familiam ducit, id. Phil. 5, 11, 30:

similiorem mulierem Magisque eandem, utpote quae non sit eadem, non reor Deos facere posse,

Plaut. Mil. 2, 6, 49:

amo hercle, opinor, utpote quod pro certo sciam,

id. Bacch. 3, 4, 13:

utpote quae mi Speraret nec linguam esse nec auriculam,

Cat. 67, 44.—

2.

With cum: nec retinuissem (legiones), si uno loco habuissem, utpote cum singulae quaedam cohortes seditionem fecerint, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 32, 4:

incommoda valetudo, quā jam emerseram, utpote cum sine febri laborassem,

id. Att. 5, 8, 1.—

3.

With participles:

inde Rubos fessi pervenimus, utpote longum Carpentes iter,

Hor. S. 1, 5, 94:

puerulo me, utpote non amplius novem annos nato,

Nep. Hann. 2, 3.—

4.

In adjectival phrases:

quin id erat curae, quo pacto cuncta tenerem, Utpote res tenues, tenui sermone peractas,

Hor. S. 2, 4, 9:

quod sunt quos genus hoc minime juvat, utpote plures Culpari dignos,

id. ib. 1, 4, 24:

quo sane populus numerabilis, utpote parvus Et frugi castusque verecundusque coibat,

id. A. P. 206.